Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

Η κατάσταση των τελευταίων ημερών

Χωρίς μεγάλους προλόγους. Αυτές τις μέρες βιώνουμε κάτι το μοναδικό.
Ένα παιδί σκοτώθηκε από χέρι αστυνομικού. Αυτό είναι αλήθεια. Είναι και τραγικό, αποτρόπαιο και όλα τα αρνητικά επίθετα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας.
Μετά από αυτή τη πραγματικά αναίτια πράξη, ακολούθησαν τα επεισόδια που όλοι παρακολουθήσαμε. Γι αυτά θα πρέπει να δοθούν κάποιες απαντήσεις.
  • Μιλώντας για αυτά τα επεισόδια και καταδικάζοντάς τα, πέφτουμε πάνω στην άποψη "καλά ένα παιδί πέθανε και εσάς σας νοιάζουνε τα κινητά". Όχι, παιδιά, δεν μας νοιάζουν τα κινητά συγκεκριμένα. ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΕΘΑΝΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΣΠΑΤΕ ΜΑΓΑΖΙΑ, ΑΜΑΞΙΑ και ΚΛΕΒΕΤΕ ΚΙΝΗΤΑ. Ποιος είναι ο υποκριτής και ο παράλογος;
  • Κάτι άλλο που ακούσαμε "η νεολαία εξεγέρθηκε με τον δικό της τρόπο, και εσείς είστε απέναντί τους". Όχι παιδιά, η νεολαία δεν εξεγέρθηκε. Ούτε εσείς που της χαϊδεύετε τα αυτιά κάνετε κάτι. Η νεολαία οργίστηκε με ένα θέμα, εκτονώθηκε και όταν βαρεθεί να σπάει θα επιστρέψει στους καναπέδες της, να απολαμβάνει φραπέδες. Αυτοί που έσπαγαν και σπάνε, θα συνεχίσουν να σπάνε και δεν είναι μόνο νεολαίοι.
  • Υπάρχουν επιστολές και κείμενα, ατόμων μεγάλων σε ηλικία που ζητάνε συγνώμη για ό,τι έγινε στον Αλέξη. Λένε πως αυτοί φταίνε.. λένε πως όλοι μας φταίμε. Ναι, έχουμε ευθύνες. Ναι, δεν έχουμε πολιτική συνείδηση. Όχι, δεν οπλίσαμε εμείς το χέρι του δράστη. Ένα κείμενο που έπεσε στα χέρια μου, λέει πως η αδιαφορία μας σκότωσε το παιδί. Η αδιαφορία έχει σκοτώσει ολόκληρη την κοινωνία, όχι μόνο τον Αλέξη. Για το κακό που κάνετε σε όλη την κοινωνία πότε θα ζητήσετε συγνώμη; Πόσοι πρέπει να πεθάνουν για να το κάνετε αυτό; Και αφού αναλογίζεστε τις ευθύνες σας τί κάνετε για αυτές;
  • Υπάρχουν άτομα που λένε, πρέπει να αντιδράμε σε ό,τι συμβαίνει. Δεν πρέπει να είμαστε θεατές και αυτοί οι ίδιοι μας δείχνουν τον τρόπο που θα αντιδράσουμε. Αν ήθελα καθοδηγητή θα πήγαινα στην ΚΝΕ. ΔΕΝ θα μου πεις εσύ φίλε, πότε πρέπει να αντιδράσω και πως. Το σπάσιμο και η βία, δεν είναι η μόνη αντίδραση. Παιδεία χρειαζόμαστε, όχι πλιάτσηκα.

Χειροκροτώ και επικροτώ ειλικρινά τις ειρηνικές διαμαρτυρίες. Συγχαρητήρια στα παιδια που τις έκαναν. Αν θέλετε την γνώμη μου, το παλληκάρι που κοιτουσε τον ΜΑΤατζή κατάματα σε μία από αυτές ήταν η καλύτερη διαμαρτυρία που παρακολούθησα.. και έχω παρακολουθήσει πολλές. Οι μολότοφ δεν μου λένε τίποτα, τα παιδιά που έπεσαν μόνα τους στο πάτωμα, σαν να ήταν δεμμένα, μπροστά απ την αστυνομία ήταν κάτι μου με άγγιξε επίσης.

Δεν υπάρχουν σχόλια: